Achter het stuur zitten van een vrachtwagen geeft een magisch gevoel.
Bij vrachtwagenchauffeurs denk je vaak aan grote, stoere mannen die achter het stuur zitten. In de praktijk blijkt dat er steeds vaker vrouwen voor het beroep kiezen. Getene Diabate is daar een mooi voorbeeld van. Waarom ze voor het vak gekozen heeft, vertelt ze in dit verhaal én in de uitzending van Meiden die Rijden.
Het vak ingerold
“Ik ben het vak bijna letterlijk ingerold via mijn baan in het distributiecentrum van Picnic. Daar zag ik wel vaker vrouwelijke chauffeurs over de vloer komen waar ik bewondering voor had. Toen er een oproep voorbijkwam van St vd Brink dat er mogelijkheden waren voor zij-instromers was mijn interesse meteen gewekt. Daar ben ik op ingegaan en na een aantal gesprekken kreeg ik de kans om het zij-instroomtraject in te gaan. De combinatie van werken en leren ging mij prima af. Mijn theorie-examen heb ik in 1 keer gehaald. Na het behalen van mijn C-rijbewijs mocht ik gelijk door voor CE.”
Niet 1 maar 2 opdrachtgevers
“Voordat ik het zij-instroom traject startte, was het de bedoeling dat ik uiteindelijk voor Picnic zou rijden. Nadat ik mijn C-rijbewijs haalde, ging ik voor onze opdrachtgever Lekkerland aan de slag op de bakwagen. Het rijden voor Lekkerland beviel mij zo goed dat ik bij de planning vroeg of ik voor beide opdrachtgevers kan rijden. Nu rijd ik 3 dagen in de week voor Lekkerland en 2 dagen voor Picnic: dé ideale combinatie. Rijd ik voor Picnic, dan kom ik voornamelijk op industrieterreinen. Voor Lekkerland kom ik ook in dorpen en steden waar ik moet lossen. Die afwisseling spreekt mij wel aan.”
Ontmoet Getene in de uitzending Meiden die Rijden
Wat zijn wij trots op ‘onze’ stoere Getene die dit seizoen meedoet aan Meiden die Rijden.
In de uitzending vertelt ze over haar baan als vrachtwagenchauffeur, waarom ze voor het vak gekozen heeft en wat ze dagelijks meemaakt.
Beter dan verwacht
“Natuurlijk is het een risico, om zo’n grote stap van een zij-instroomtraject te zetten. Van tevoren weet je gewoon niet hoe de praktijk is en of het werk echt bevalt. Gelukkig kan ik volmondig beamen dat mijn werk zo leuk is. Het rijden op de vrachtwagen is echt mijn passie! Het is nog mooier dan ik ooit kon bedenken. St vd Brink is ook echt een fijne werkgever. Voordat ik hieraan begon, heb ik wel gecheckt hoe St vd Brink bekend staat. Ik kreeg alleen maar positieve geluiden te horen en dat blijkt ook zo te zijn.”
“Af en toe kijk ik uit het raam bij het inparkeren en dan denk ik: ‘Wooow, het is echt cool om in zo’n grote auto te rijden’. Achter het stuur zitten van een vrachtwagen geeft een magisch gevoel.”
Groots en magisch gevoel
“Wat ik zo tof vind aan mijn werk als transportvrouw, is dat ik mijn werk op verschillende manieren kan doen. Het laden en lossen kun je op elk adres anders aanpakken en dat geldt ook voor het inparkeren. Er is niemand die mij vertelt hoe ik moet inparkeren en dat geeft een gevoel van autonomie. Het allerleukste aan mijn baan? Dat ik op zo’n grote auto mag rijden natuurlijk. Af en toe kijk ik uit het raam bij het inparkeren en dan denk ik: ‘Wooow, het is echt cool om in zo’n grote auto te rijden’. Achter het stuur zitten van een vrachtwagen geeft een magisch gevoel. Dit gevoel is nog sterker als ik met de vrachtwagen moet manoeuvreren om ergens in te parkeren. Soms komt dit echt op de centimeter nauwkeurig. Wanneer dit goed lukt, geeft dit veel voldoening. Ik vind de afwisseling van lekker op jezelf zijn én het kletsen met collega’s op de adressen erg fijn. Als ik vrij ben en in mijn eigen auto onderweg vrachtwagens tegenkom, wil ik het liefst weer aan het werk.”
Bijzondere reacties
“Mijn werk is vaak een gespreksonderwerp op feesten en partijen, want ja het werken als vrachtwagenchauffeur is nou eenmaal bijzonder. Ook onderweg komen de leukste reacties voorbij. Je ziet veel mensen opkijken als ik aan kom rijden en ga inparkeren. Bijna niemand verwacht bij mij het beroep van vrachtwagenchauffeur.”
